Menu główne:
Namaszczenie chorych
Zgłaszamy chorego do namaszczenia w kancelarii lub w zakrystii. Podajemy imię i nazwisko chorego, dokładny adres, dzień i godzinę przyjścia kapłana. W nagłych przypadkach można wezwać kapłana o każdej porze dnia i nocy. Sakrament ten wolno powtórzyć, jeśli chory po wyzdrowieniu znowu ciężko zachoruje lub jeśli w czasie trwania tej samej choroby niebezpieczeństwo stanie się poważniejsze (kan. 1004).
Przygotowanie mieszkania:
Stół nakryty białym obrusem.
Krzyż i świece.
W czasie udzielania sakramentu namaszczenia chorych powinni modlić się wspólnie także domownicy.
Sakramentu namaszczenia chorych można udzielić w następujących przypadkach:
jeżeli jest poważna choroba,
osobom starszym wiekiem,
przed operacją medyczną,
nieprzytomnym lub psychicznie chorym, jeśli można przypuszczać, że w normalnych warunkach życzyłyby sobie przyjęcia tego sakramentu.
Sakramentu namaszczenia chorych udziela się żywym, więc nie udziela się zmarłym. Ważna jest więc troska rodziny, aby w odpowiednio szybkim czasie wezwać księdza, gdy nawet nie jest spodziewana śmierć chorego.
Szpitale mają kontakt telefoniczny z kapelanami, którzy zjawiają się na każde wezwanie. Należy więc poprosić siostrę, aby wezwała kapłana do chorego.