Historia - kiełczów

Idź do spisu treści

Menu główne:

O parafii



Rys historyczny

    Pierwsza wiadomość o wsi i kościele pochodzi z roku 1335. Rejestr dziesięcin nuncjusza Galhardose de Carcevibos wymienia In sedes Wratislaviensis kościół parafialny in willa Vigandi (Kiełczów) brak wiadomości o patronie.


Autor ma jednak zastrzeżenia do podanych wiadomości z roku 1335, ponieważ w powiecie Ząbkowickim wieś Wigancice nazywana była też Wigandi willa. Data ta wymaga jeszcze dokładniejszego zbadania, choć wiadomość z roku 1335 jako pierwsza posiada cechy prawdopodobieństwa.

W roku 1346 wieś występuje pod nazwą Wygandizdorf. Wiadomości o wsi i świątyni są bardzo nieliczne. W latach 1526– 1530 Książe ziębicko - oleśnicki Karol zastawia część księstwa Oleśnickiego i Kiełczów radzie miasta Wrocławia za 18 tys. Złotych guldenów.

Po roku 1536 w Księstwie wprowadzono protestantyzm chociaż nazwisko pierwszego pastora Piotra Perdusa występuje dopiero w roku 1560. Knie podaje iż w roku 1597 zbudowano tu kościół ewangelicki za pastora Erika. Książki kościelne pochodziły dopiero z roku 1654.

Fuchs podaje wiadomość o straszliwym pożarze, który wybuchł w 1654 roku. Spłonęły zakrystia, dom parafialny i szkoła. Ogień strawił wszystkie dokumenty. Ocalał jednak kościół. Do parafii należały: Kiełczów, Piechowice, Śliwice, Mirków i Zgorzelisko.

W roku 1778 w Kiełczowie udzielono 18 ślubów, notowano 70 urodzin i 48 zgonów. Obecnie istniejący kościół (1975 r. ) jest jednym z najładniejszych w powiecie. Zbudowany został w latach 1790-92 na miejscu starego kościoła istniejącego ok. 200 lat. Kościół jest w stylu neoklasycyzmu, typu salowego z obejściem i dwoma kondygnacjami empor. Wieża wznosi się na 31 m. wysokości. Poświęcenie odbyło się w roku 1792. Właścicielem wsi i patronem kościoła był katolik Strahwitz. Wyposażenie kościoła wynosiło 2 Łany.



Obecny kościół pod wezwaniem Matki Boskiej Różańcowej miał poprzednio tytuł Trójcy Świętej.



W roku 1845 we wsi znajdowało się sołectwo, 92 domy, 664 mieszkańców – w tym     96 katolików. Katolicy uczęszczali do kościoła w Brzezie Łące (Kunersdorf). Było też 5 młynów olejowych, hodowano 1650 merynosów. Pewną odrębność stanowił zamek (Kiełczów Mały): 16 domów, 174 mieszkańców, 1 szkoła ewangelicka i 1 młyn wodny (3 koła).

W roku 1907 Gross Weigelsdorf (Kiełczów) będąc parafią protestancką pod względem katolickim należał do Archipresbyteratu O”ls (Oleśnica) z językiem niemieckim. Nie ma tu ludności polskiej. Na początku XX wieku (1907) katolików było tylko 50        (644 protestantów i 13 innowierców). Należeli oni do parafii Brzezia Łąka (Kunersdorf) której przewodniczył ówczesny Hirt Robert Grimm od 8 czerwca 1899 roku, a patronem kościoła jest św. Mikołaj. Proboszcz Robert Grimm z Brzezie Łąki był także inspektorem szkolnym (Kreisschulinspektor) na cały dekanat oleśnicki (Archipresbyteratu O”ls).

Na terenie, Kiełczowa w roku 1907 była jedna szkoła 5 klasowa ( Handbuch des Bistums Breslau 1907).Nie wiadomo kiedy wieś występująca od roku 1346 jako Wygandisdorf przybrała nazwę Gross Weigelsdorf i nazywała się tak aż do 1945 roku.



Powojenne dzieje polskiej rzeczywistości kościelnej do czasu powstania parafii:

W 1945 roku po zakończeniu II wojny światowej niemiecka ludność wyjeżdża sama lub zostaje wysiedlona do Niemiec w całości. Osadnicy polscy pochodzący głównie z kieleckiego nadają wski Gross Weigelsdorf nazwę Kiełczów. W 1946 roku gdy Niemcy – głównie protestanci – wyjechali do Niemiec, kościół przeszedł w ręce katolików polskich i nadano mu tytuł Matki Boskiej Różańcowej, a pod względem administracji kościelnej był filią Brzeziej Łąki, aż do czasu erygowania parafii w Kiełczowie w 1972 roku.

Architektura kościoła ma styl neoklasycyzmu typu salowego z obejściem wywołującym wrażenie dwóch bocznych naw. Zaś u góry wznoszą się dwie kondygnacje empor. Z przeszłości zachowały się w kościele nast. zabytki:

- Nagrobek z roku 1669 z trojgiem dzieci von Biebran wmontowany po prawej stronie w ścianę  pod chórem.

- Epitafium Adolfa Juliusza von Abschatz z 1721 r. po stronie lewej w ścianie graniczącej z prezbiterium.

- Epitafium Jana Slatzes zma. w 1701 r. po stronie południowej przy prezbiterium.

- Na wieży były pierwotnie dwa dzwony z końca XVIII wieku. Po drugiej wojnie światowej zastano jeden inny, nieco starszy od poprzednich z roku 1639.

- Organy 17 głosowe zbudował w 1791 roku Gotlieb Beniamin Engler z Wrocławia. Zniszczono je prawie w całosći w 1946 roku.

- Nad ołtarzem w prezbiterium wznosi się ornamentacja w stylu neoklasycyzmu  z 1771 r.

- Świecznik paschalnyz II połowy XVII wiekuz datą renowacji 1709 r.

- Świecznik mniejszy z 1791 r.

- Kielichy: kiedyś były wa srebrne barokowe z 1680 r. Po drugiej wojnie światowej zginęły. Pozostał inny rokokowy z połowy XVIII wieku.

- Chrzcielnica z 1841 roku.

- Krzyż drewniany w archiwum kościelnym nad zakrystią z I połowy XIX wieku.

- Zamki drzwiowe z głównego i z bocznego północnego wejścia z 1791 roku.

 
Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego